„Obiecaj, że będziesz pić kawe o poranku” Natasza Socha

Czy sięgacie po książki poruszające ciężkie tematy związane z chorobami najbliższych osób? Ja rzadko, muszę mieć na nie odpowiedni nastrój, bo czasami potrafią one swoją fabułą zdołować, a czasami podnieść na duchu i dodać otuchy w ciężkich chwilach. Taką właśnie powieścią jest „Obiecaj, że będziesz pić kawę o poranku” Nataszy Sochy. Jeśli jesteście ciekawi więcej na jej temat, to zapraszam na recenzję!

„Obiecaj, że będziesz pić kawe o poranku” Natasza Socha 

Małgorzata i Adama są dwojgiem przypadkowych ludzi, których dotyka okropna tragedia. Pewnego dnia ich drogi splatają się w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, gdzie leżą bliskie im osoby. Małgorzata odwiedza codziennie swojego męża, który miał udar i nie przypomina już dawnego siebie. Z kolei Adam odwiedza swoją chorą żonę, z którą z dnia na dzień jest coraz gorzej. Oboje są wierni swojej przeszłości, jednak niestety muszą pogodzić się też z teraźniejszością. Pijąc razem kawę rozmawiają o próbach, które w nietypowy sposób mogą im pomóc ocalić swoich bliskich. Ich tragedie zbliżają ich do siebie i jednocześnie powstają między nimi niespodziewane więzi. Jak dalej potoczą się ich losy? Czy znajdą jeszcze pocieszenie i otuchę w tych ciężkich chwilach?

„Obiecaj, że będziesz pić kawe o poranku” Natasza Socha 

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Ma ona krótkie rozdziały (niektóre nawet bardzo krótkie), dzięki czemu szybko się ją czyta. Każdy rozdział ma swój tytuł i odnosi się do sytuacji lub rzeczy w nim opisanej. Powieść ta nie należy do łatwych, bo na przykładzie Małgorzaty i Adama opisuje sytuację, w której z pewnością nikt z nas nie chciałby się znaleźć. Nie brakuje w niej smutku i złości spowodowanych zaistniałym zdarzeniem, a także mądrych podnoszących na duchu dialogów oraz wzruszeń (szczególnie na końcu). Książka ta dokładnie opisuje to, jak wygląda życie osób, których bliscy są ciężko chorzy i nie ma już dla nich ratunku. Nawet przyjaciele i bliska rodzina czasami nie zdają sobie z tego sprawy, co w takich sytuacjach oni czują. Mogą ich zrozumieć tylko osoby, które doświadczyły podobnej tragedii i przeżywają to samo. Powieść ta pokazuje również to, że nawet w takich ciężkich sytuacjach można znaleźć pocieszenie i otuchę oraz warto też zadbać o siebie. W końcu mimo wszystko trzeba żyć dalej, a dzięki tej książce można odnaleźć nadzieję i łatwiej pogodzić się z sytuacjami, na które nie mamy wpływu oraz nie odkładać marzeń na później i żyć teraz, bo nie wiadomo, co mogą przynieść kolejne dni...

„Obiecaj, że będziesz pić kawe o poranku” Natasza Socha 

„Obiecaj, że będziesz pić kawę o poranku” jest smutną, choć piękną powieścią opisującą ciężkie sytuacje, które mogą zdarzyć się każdemu z nas. Pomaga ona nam również zrozumieć osoby, które czują niewyobrażalny smutek i ciężar związany z ciężkim stanem zdrowia ich bliskich. Dlatego też myślę, że warto przeczytać tę książkę, mimo że nie należy ona do łatwych ani wesołych.

„Porzucony. Obce gniazda” Maria Tuszyńska

Sięgacie po książki, których akcja osadzona jest w okresie wojennym? Dużo takich książek już przeczytałam, mimo że nie należą do wesołych, jednak bardzo mnie one ciekawią, dlatego też postanowiłam sięgnąć i tym razem po kolejny taki tytuł, czyli „Porzucony” Marii Tuszyńskiej należący do serii „Obce gniazda”. Tutaj nie tylko można przeczytać o ciężkich czasach wojennych oraz przedwojennych, ale i o biednym niechcianym dziecku, któremu przyszło wtedy żyć. Tak więc, jeśli jesteście ciekawi więcej na temat tej książki, to zapraszam na recenzję!

„Porzucony. Obce gniazda” Maria Tuszyńska

Prawnego dnia matka małego Maksa podrzuca go swojej dalszej rodzinie, która z czasem przekazuje go dalej. Chłopiec bez powodzenia stara się zaskarbić sobie przychylność swoich wszystkich opiekunów poprzez ciężką pracę. Jego szczęśliwe chwile trwają krótko, jednak Maks nigdy się nie poddaje i wierzy w to, że jego ciężkie życie w końcu się odmieni. Czy i kiedy nadejdzie ten dzień, w którym odnajdzie wreszcie spokój i bezpieczeństwo?

„Porzucony. Obce gniazda” Maria Tuszyńska

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Powieść ta oparta jest na faktach, a akcja dzieje się w latach trzydziestych w Mosinie. Opisana została w niej historia o niechcianym dziecku, jego dzieciństwie oraz dalszym życiu. Jak widać, jest to bardzo poruszająca historia, bo opisuje ciężkie życie małego chłopca, który już od najmłodszych lat nie miał żadnego wsparcia, pomiatano nim, jednak nigdy nie tracił wiary w to, że odmieni się jego los. Bardzo przykre było też to, że był w tym wszystkim samotny i w dodatku żył w biedzie i głodzie. Podczas czytania bardzo było mi go żal i jednocześnie podziwiałam go za to, że się nie poddaje. Jednak najgorsze było to jak przyszła wojna. W książce tej bardzo dokładnie i obrazowo został opisany ten czas, który wiązał się z ciężką pracą, głodem i walką o przeżycie. Chyba każdy wie, że były to ciężkie lata, a kto jeszcze nie wie, ten dzięki tej powieści może się tego dowiedzieć lub poszerzyć swoją wiedzę historyczną. Styl pisania autorki bardzo przypadł mi do gustu, podczas czytania tej książki zauważyłam, że posiada ona wielką wiedzę historyczną wiązaną z okresem wojennym, w końcu nie ma się co dziwić, bo przepracowała 51 lat jako nauczycielka języka polskiego i bibliotekarka. Jestem ciekawa innych książek pani Marii Tuszyńskiej i na pewno z wielką chęcią po nie sięgnę, gdy tylko nadarzy się okazja.

„Porzucony. Obce gniazda” Maria Tuszyńska

„Porzucony” jest poruszającą powieścią z historią w tle, która zostanie ze mną na długo. Z pewnością przeczytam kolejną część, bo jestem bardzo ciekawa dalszych losów głównego bohatera. Bardzo polecam Wam tę książkę, mimo opisanych w niej przykrych zdarzeń, daje ona nadzieję na to, że zawsze warto być dobrym człowiekiem i nie poddawać się w trudnych sytuacjach.

„Sztuka odpuszczania” Shunmyo Masuno

Czy przemawiają do Was wskazówki buddyjskiego mnicha zen dotyczące lżejszego życia skupiającego się na życiu tu i teraz? Jeśli tak, to mam dzisiaj dla Was recenzję poradnika „Sztuka odpuszczania”, który opisuje aż 99 takich wskazówek! Jego autorem jest Shunmyo Masuno, czyli opat buddyjskiej świątyni zen w Japonii liczącej 450 lat. Tak więc jeśli jesteście ciekawi jego książki i tego, jakie wywarła na mnie wrażenie, to zapraszam na recenzję!

„Sztuka odpuszczania” Shunmyo Masuno

Poradnik ten mówi o tym, jak nawet niewielkie zmiany w myśleniu, mogą przynieść ulgę. Shunmyo Masuno wyjaśnia, to jak porzucić kontrolę, zyskać wolność i robić to, co ważne. Dzięki tej książce można uwolnić się od stresu i odnaleźć wewnętrzny spokój. Dzieli się na 5 części o tytułach: „Nie angażuj się nadmiernie”, „Nie przejmuj się każdą drobnostką”, „Niech twoje reakcje będą wyważone”, „Nie marnuj energii” oraz „Pamiętaj, że nie wszystko jest białe albo czarne”. Każda część była dla mnie równie interesująca, z każdej z nich można wyciągnąć bardzo przydatne lekcje, które mogą ułatwić życie. Łącznie wszystkie części zawierają aż 99 wskazówek buddyjskiego mnicha zen. Są one krótkie, mieszczą się na jednej stronie i każda z nich zawiera mądre rady, które każdemu mogą przydać się w życiu. Można ten poradnik przeczytać cały na raz, ale ja wolałam rozłożyć go na kilka dni. Myślę, że fajnie byłoby też czytać jedną z tych wskazówek dziennie lub losowo wybierać jedną z nich. Warto do tej książki wracać, aby te wszystkie mądre wskazówki bardziej utkwiły w pamięci, po to, aby później zastosować je w życiu.

„Sztuka odpuszczania” Shunmyo Masuno

Według mnie ten poradnik może być bardzo przydatny. Za jego sprawą można zmienić własne myślenie i tym samym zachować spokój w różnych utrudniających życie sytuacjach, które odbierają energię i przez które często czujemy lęk. Najbardziej utkwiła mi w głowie wskazówka, która mówi o tym, żeby zawsze robić sobie przerwę, nawet wtedy, kiedy jesteśmy mocno zajęci, dzięki temu nasza praca będzie bardziej efektywna i przyniesie więcej pożytku. Inna bardzo ważna wskazówka, która zapadła mi w pamięć, mówi o tym, żeby pozbyć się starych ubrań, w których się nie chodzi i które zalegają w szafie kilka lat, dlatego, że szkoda je wyrzucić. Kiedy się ich pozbędziemy, poczujemy lekkość, bo tak naprawdę te niepotrzebne rzeczy zabierają nam energię i przez nie czujemy ciężar na sercu.

„Sztuka odpuszczania” Shunmyo Masuno

„Sztuka odpuszczania” jest mądrym poradnikiem napisanym w prosty, zrozumiały i przejrzysty sposób. Pomaga on rozróżnić to, co warto odpuścić od tego, czego nie powinno się odpuszczać. Tak więc nie pozostaje mi nic innego jak polecić Wam ten świetny poradnik. Myślę, że czas z nim spędzony nie będzie stracony.

„Dom pod Kasztanem” Natalia Przeździk

Która książka wywołała u Was ostatnio przyjemne wakacyjne wspomnienia? W moim przypadku była to powieść "Dom pod Kasztanem" Natalii Przeździk. Kiedy zaczęłam ją czytać, poczułam się tak, jakbym cofnęła się do studenckich czasów, kiedy już miałam za sobą ostatni egzamin i mogłam się cieszyć długimi wakacjami. Jednak ta książka nie tylko jest o wakacjach... Jeśli jesteście ciekawi więcej na jej temat, to zapraszam na recenzję!

„Dom pod Kasztanem” Natalia Przeździk

Zuzia jest studentką polonistyki. Kiedy nadchodzą wakacje, dziewczyna musi porzucić swoje plany z nimi związane, bo choruje jej babcia. Razem z rodzicami wraca do ich rodzinnego domu, znajdującego się w podkarpackim miasteczku, aby zająć się dziadkiem. Po śmierci babci Zuzia postanawia zostać z dziadkiem, aby się nim zaopiekować oraz lepiej poznać historię swojej rodziny. Dołącza do niej przyjaciółka Walerka. Razem włączają się w życie lokalnej społeczności. Co je czeka w małej miejscowości, mieszkając w domu pod kasztanem? Jakie ważne życiowe decyzje podejmą pod koniec wakacji?

„Dom pod Kasztanem” Natalia Przeździk

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Rozdziały są bardzo długie, ale nie przeszkadzało mi to, bo potrafiły mnie wciągnąć, tak, że nawet tej długości nie odczułam. Nie było w nich zbędnych ani nudnych opisów, co niestety często spotykam w innych obyczajówkach. Z początku historia ta zapowiadała się miło i wakacyjne, mimo niezdanego egzaminu Zuzi. Później było trochę smutniej i okazało się, że mogą być gorsze rzeczy niż niezdany egzamin. Jeszcze później to smutne zdarzenie dało początek czemuś nowemu i o tym głównie była ta książka. Pokazała ona, jak niełatwe wydarzenia mogą pokierować życiem, tak aby mogło narodzić się coś pięknego i niezwykłego.

Akcja w książce dzieje się w czasach współczesnych, ale podczas czytania czasami czułam się tak, jakbym cofnęła się do ery, w której nie królował jeszcze Internet tak jak teraz, młodzież czytała poezję i książki, zamiast przeglądać filmiki na Tik Toku oraz spędzała ciepłe letnie dni nad rzeką. Bardzo mi się spodobał ten klimat, oprócz tego autorka tak przedstawiła ten letni wakacyjny czas, że mimo pochmurnej pogody za oknem, poczułam się tak, jakby już było upalne lato. Przypadł mi do gustu również klimat małomiasteczkowej miejscowości i przytulnego tytułowego domu pod kasztanem, aż nie dziwię się głównej bohaterce, że postanowiła tam spędzić całe swoje wakacje. Oprócz tego, w tej książce można spotkać też dużo ciekawych opowieści historycznych związanych z tym miasteczkiem i jego mieszkańcami. Można również spotkać wątki opisujące poezję, książki i również to, jak może wyglądać życie pisarza od prywatnej strony. W tej całej historii opisanej w tej powieści nie zabrakło również wątku związanego z przyjaźnią, który czytało się bardzo miło, a także ciekawego wątku miłosnego związanego z dużą różnicą wieku. Zakończenie bardzo mi się spodobało i pomyślałam, że fajnie byłoby poznać dalsze losy bohaterów w tej małej przytulnej miejscowości.

„Dom pod Kasztanem” Natalia Przeździk

„Dom pod kasztanem” jest bardzo przyjemną powieścią obyczajową mimo trudnych momentów. Świetnie opisuje ona wkraczanie w dorosłość i odnajdywanie własnej drogi życiowej, a gorący wakacyjny klimat oraz małe przyjazne miasteczko tylko umilają tę historię. Tak więc bardzo polecam Wam tę książkę, z pewnością spędzicie z nią miło czas.

„Uroczysko” Anna Olszewska

Znacie cykl kryminalny „Zbrodnie czorsztyńskie” Anny Olszewskiej? Ja muszę się Wam pochwalić jego znajomością i tym samym zaprosić na recenzję trzeciej części, czyli „Uroczysko”. Tak więc jeśli ciekawią Was zagadki kryminalne w pięknym górskim klimacie, to zapraszam do czytania!

„Uroczysko” Anna Olszewska

Nadia Volkow jest pierwszą solistką zespołu baletowego w Operze Krakowskiej. Niestety, pewnego dnia znika ona w trakcie przedstawienia. Tropy odkrywane przez Annę Zdrojewską, która prowadzi śledztwo w sprawie jej zniknięcia, niestety nie przybliżają do rozwiązania sprawy. W dodatku powody zniknięcia Nadii zaczynają się nawarstwiać. Własne śledztwo rozpoczyna Igor Schutt, który miał przeprowadzić wywiad z zaginioną tancerką. Czy uda im się ustalić, co stało się z Nadią? Co mogło spowodować jej zniknięcie?

„Uroczysko” Anna Olszewska

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie, bardzo szybko się ją czyta i jest równie interesująca tak jak poprzednie części. W trakcie czytania czuć klimat pienińskich gór i Jeziora Czorsztyńskiego. Wspomniane były takie autentyczne miejsca jak Uzdrowisko doktora Kołaczkowskiego, willa Marta w Szczawnicy lub Uroczysko Zielone Skałki leżące nad Jeziorem Czorsztyńskim, o których nie słyszałam wcześniej. Bardzo mnie zainteresowały i z chęcią bym je zwiedziła. Wątek związany z zaginięciem Nadii, wokół którego toczyła się akcja, był dla mnie bardzo ciekawy, w dodatku był on związany ze sztuką, głównie z baletem. Mój czas spędzony z tą książką uważam za bardzo udany, bo ciekawa zagadka kryminalna, górskie klimaty i sztuka w tle sprawiły, że czytałam ją z wielkim zainteresowaniem i żałuję, że już nie będzie kolejnej części.

„Uroczysko” Anna Olszewska

„Uroczysko” jest bardzo ciekawym kryminałem, choć nie należy do tych krwawych ani drastycznych. Można z tą książką bardzo ciekawie spędzić czas, tak jak z poprzednimi tomami, które były dla równie interesujące. Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom kryminałów, literatury detektywistycznej, gór oraz sztuki.

„Zaślepienie” Natalia Pożarowszczyk

Czy książki o toksycznych związkach wzbudzają Waszą ciekawość? Jest to poważny problem wielu osób, których życie z pozoru może wydawać się idealne. Z takim właśnie problemem mierzy się główna bohaterka książki „Zaślepienie” Natalii Pożarowszczyk. Powieść ta należy do serii „Perspektywa”  opisującej dzieje trójki przyjaciół, w tej części poznajemy losy Oliwii. Zatem jeśli ciekawią Was problemy życiowe bohaterki tej części i to, jakie ta książka wywarła na mnie wrażenie, to zapraszam na recenzję!

„Zaślepienie” Natalia Pożarowszczyk

Oliwia z pozoru ma idealne życie. Ma pracę swoim marzeń, mieszka w pięknym mieszkaniu, a jej mąż jest przystojnym prawnikiem. Niestety tak naprawdę kobieta jest ofiarą manipulacji swojego męża. Stosuje on wobec niej wyrafinowaną przemoc oraz kontroluje jej życie. Przyjaciele i rodzina Oliwii podejrzewają prawdę, jednak nie od razu postanawia się otworzyć i zwierzyć bliskim ze swoich problemów. Robi to dopiero wtedy, kiedy poznaje swojego nowego sąsiada. Czy z pomocą bliskich uda się jej odmienić swój los i uwolnić z toksycznego związku? Jak na jej życie wpłynie upragniona ciąża, w którą zachodzi po wielu nieudanych próbach?

„Zaślepienie” Natalia Pożarowszczyk

W książce narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, narratorem jest główna bohaterka, czyli Oliwia. Są w niej krótkie rozdziały podzielone na dwie płaszczyzny czasowe, czyli czasy teraźniejsze oraz przeszłe. Bardzo mi się spodobał ten podział, bo dzięki temu mogłam bardziej poznać bohaterów książki oraz zrozumieć to, jakie przeszłe wydarzenia ukształtowały ich obecne życie. Ogólnie była to dla mnie bardzo gruba książka, która liczy około 650 stron, tak więc spędziłam z nią wiele długich dni, ale na szczęście nie były one nudne mimo szczegółowych opisów i dialogów oraz wolno toczącej się akcji. Dużo działo się w tej powieści, dostarczyła mi ona wielu ciekawych wrażeń i emocji, czasami nawet podnosiła ciśnienie. Podczas czytania przewijał bardzo istotny problem taki jak brak zaufania do mężczyzn głównej bohaterki spowodowany odejściem ojca i rozwodem rodziców. Nie umiała ona wybaczyć mu zdrady i niestety miało to wpływ na jej relacje z mężczyznami w dorosłym życiu. Z początku wkurzała mnie Oliwia bo była zbyt posłuszna swojemu mężowi, nie miała własnego zdania oraz nie umiała odpyskować mu na nieprzyjemne teksty. Jej mąż również mnie wkurzał swoim toksycznym zachowaniem i ciągłą kontrolą oraz manipulacją. Mimo to, ten wątek ich toksycznego związku pełnego tajemnic, kłamstw i nieprzyjemnych zdarzeń bardzo mnie ciekawił i przez tę całą długą historię kibicowałam głównej bohaterce (mimo że mnie wkurzała), żeby w końcu uwolniła się od swojego toksycznego męża zwanego trafnie przez jej przyjaciółkę „jełopem”. 

Tak więc, książka ta dokładnie opisuje, jak przemoc fizyczna i psychiczna jest niezauważalna dla otoczenia, przez co wiele związków z pozoru wygląda idealnie, jednak naprawdę wcale tak nie jest. Oprócz tego bardzo spodobał mi się wątek związany z przyjaźnią, w którym przyjaciele Oliwii pomagali jej w trudnej sytuacji związanej z jej małżeństwem. Wątek ten był pełen ciepła, nadziei i życzę każdemu, żeby miał takich przyjaciół jak główna bohaterka. Niestety nie każdy ma takie szczęście, dlatego bardzo spodobało mi się to, że na końcu książki autorka zamieściła informacje o tym, gdzie można zwrócić się o pomoc w razie takich problemów, z jakimi przez lata mierzyła się główna bohaterka tej powieści.

„Zaślepienie” Natalia Pożarowszczyk

„Zaślepienie” jest ciekawą powieścią obyczajową opisującą poważne problemy życiowe, takie jak toksyczny związek, z którego trudno jest się wymiksować oraz związana z nim przemoc i zdrada. Na szczęście w tej książce można też spotkać te przyjemniejsze wątki związane ze wsparciem najbliższych osób oraz spełnieniem marzeń (ciąża Oliwii) w dość niekorzystnych okolicznościach. Jak widzicie, w tej książce dużo się dzieje i cieszę się, że mogłam poznać tę ciekawą, choć poruszającą historię. Bardzo Wam polecam tę książkę, nie zrażajcie się tylko jej grubą objętością, która niektórych może przerazić!

„Królowa kłamstw” Catherine Reiss

Lubicie thrillery, które skupiają się na trudnych relacjach rodzinnych pełnych tajemnic i kłamstw? Ja bardzo, dlatego dzisiaj mam dla Was recenzję takiego właśnie thrillera o bardzo intrygującym tytule, czyli „Królowa kłamstw”, którego autorką jest Catherine Reiss. To była dla mnie naprawdę mocna książka, tak więc nie przedłużając, zapraszam na recenzję!

„Królowa kłamstw” Catherine Reiss

Laura i Adam wydają się być idealnym małżeństwem. Są bogaci, mają piękny dom i ogólnie z pozoru mają wszystko to, co jest potrzebne do szczęścia z wyjątkiem jednego. Brakuje im opiekunki dla swojego pięcioletniego synka. Na szczęście (albo i nieszczęście) udaje im się znaleźć idealną dziewczynę na to miejsce. Asha, bo tak ma ona na imię, jest piękna, młoda i ma świetne podejście do ich synka. Jednak po jej zatrudnieniu wszystko się zmienia... Młoda niania staje się dla tej rodziny kimś więcej. Jej obecność niesie ze sobą namiętność oraz intrygi, które prowadzą do niebezpiecznej pełnej pożądania i manipulacji gry między nią, Laurą i Adamem. Kto zwycięży tę grę, a kto będzie przegrany? 

„Królowa kłamstw” Catherine Reiss

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Zaczyna się ona prologiem zapowiadającym ciekawy i mroczny thriller. Kończy się epilogiem, który świetnie domyka całą historię. Książkę tę szybko się czyta, już od pierwszych stron mocno mnie zaciekawiła. Główni bohaterowie byli według mnie bardzo ciekawymi postaciami. Laura, która była piękna, ale czasami niemiła dla perfekcyjnej nani, miała swój wielki sekret przed mężem. Z kolei przystojny Adam też miał przed nią swoje tajemnice, ale mimo to, wyglądali na idealne małżeństwo. Asha, która była bardzo tajemniczą postacią, już na początku sprawiała dziwne wrażenie, z początku była miła i skromna, jednak z każdą kolejną stroną coraz bardziej pokazywała swoje prawdziwe oblicze. W końcu między tą trójką wywiązała się niebezpieczna gra, która była mega interesująca, trzymała w napięciu, była pełna namiętności, wrażeń i nawet drastycznych scen. Byłam bardzo ciekawa tego, jak się zakończy się cała ta wciągająca historia i jak przystało na idealny dla mnie thriller, ta gra zakończyła się zaskakująco i w miarę satysfakcjonująco. 

„Królowa kłamstw” Catherine Reiss

„Królowa kłamstw” jest świetnym thrillerem, od którego trudno jest się oderwać. Jeśli lubicie rodzinne historie pełne intryg, tajemnic i pragnień, które prowadzą do niebezpiecznych sytuacji, to ta książka będzie dla Was w sam raz! Bardzo ciekawie spędziłam z nią czas i nie pozostaje mi nic innego niż wypatrywać kolejnych książek tej aktorki, bo jej styl pisania bardzo przypadł mi do gustu!